มาต่อกันจากบทความที่แล้ว ที่ได้ทิ้งท้ายไว้นั้นในข้อที่ 2 ซึ่งพูดถึงเรื่องกระดูกนั้น ในบทความนี้เรามาดูข้อที่ 3 กันว่า มีอะไรอีกบ้างที่น้องหมาของเราควรและไม่ควรกิน หรือควรกินแต่กินแต่น้อยจึงจะเป็นผลดี มาต่อกันที่ ข้อ 3 กันได้เลย 3. ของหวานไม่เหมาะสมกับสุนัข กินได้แต่น้อยจะเป็นเรื่องดี แม้สุนัขจะบริโภคของหวานเข้าไปในร่างกายได้นั้น แต่การบริโภคมากเกินไปในสุนัขนั้นก็อาจส่งผลเสียได้เช่นกัน เช่นเดียวกับมนุษย์สุนัขก็มีโรคอ้วนและเบาหวานเช่นกัน ดังนั้นเมื่อบริโภคอาหารประเภทนี้เข้าไปในประมาณมากก็อาจจะส่งผลให้เขาเป็นโรคอ้วนในสุนัขและโรคเบาหวานได้เช่นกัน นั้นเอง ทางเลือกที่ดีคือ ควรให้ของกินแต่น้อยก็นับเป็นเรื่องที่ไม่ผิดอะไร ถึงอย่างไร ก็ควรระมัดระวังด้วยว่ามีของหวานบางจำพวกที่เมื่อสุนัขบริโภคเข้าไปจำนวนหนึ่งอาจจะมีโทษถึงตายได้เช่นกัน ยกตัวอย่าง ช็อกโกแลต เป็นต้น ที่อาจจะทำให้การกินของสุนัขตัวนั้นๆ เป็นครั้งสุดท้ายของการกินก็เป็นได้

หลายคนมักเข้าใจผิดอยู่เสมอว่าการบริโภคหรือรับประทานอาหารของน้องหมาตัวโปรดเรานั้น จะปล่อยให้มันกินอะไรๆก็ได้ เพราะสุนัขเป็นสัตว์ที่กินง่ายอยู่ง่าย นั้นเป็นความเข้าใจที่ผิดเสมอมา กรณีที่สุนัขต้องกินทุกสิ่งทุกอย่างเช่นนี้อาจจะเกิดขึ้นจริงสำหรับสุนัขที่มีความจำเป็นอาศัยอยู่ตามวัด หรือ พูดง่ายๆคือไม่ใช่สุนัขบ้านนั้นเอง เขาจึงต้องเอาตัวรอดให้ได้จากการกินให้เยอะที่สุดเท่าที่สามารถทำได้ แต่กลับมาตามหลักความเป็นจริงนั้น สุนัข ก็มีสิ่งที่ควรบริโภคและไม่ควรบริโภคเช่นกัน อาหารบางชนิดสุนัขของเราอาจจะมีอาการแพ้เกิดขึ้นได้เช่นเดียวกับมนุษย์ เพื่อให้แน่ใจนั้น การทดลองก็ไม่ใช่สิ่งที่เสียหายจนเกินไป เพราะเราไม่อาจจะสื่อสารกับสุนัขได้ว่าเขาแพ้หรือไม่แพ้อะไร ถูกต้องไหมละครับ ดังนั้น ในวันนี้เราจึงมานำเสนออาหารทั้งที่ควรและไม่ควรต่อสุนัข เพื่อแก้ความเข้าใจผิดในบางคนให้ถูกต้องมากยิ่งขึ้นนะครับ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เรามาเริ่มกันที่ข้อแรกเลย อาหารสุนัข อาหารที่เหมาะสมสำหรับทุกตัว แน่นอนว่าผลิตภัณฑ์อาหารสุขนับที่ผลิตกันขึ้นมาขายอยู่ทั่วไปนั้น เป็นอาหารสำหรับเจ้าหมาเพื่อนยากเราที่เหมาะสมที่สุดแล้วรายการหนึ่งก็ว่าได้ เพราะสุนัขแทบทุกชนิดทุกวัยก็สามารถรับประทานได้อย่างง่ายๆ นอกจากนั้นยังไม่เป็นการสิ้นเปลืองและตระเตรียมได้ง่ายสำหรับเจ้าหมาเพื่อนรักเราอีกด้วย หากแต่ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับการสังเกตของเราด้วย เพราะกับสุนัขบางตัวก็อาจจะไม่ชอบได้เช่นกัน อาจเนื่องมาจากกลิ่นของอาหารและรสชาติที่ไม่ต้องปากมันก็เป็นได้

รสชาติของอาหารเป็นสิ่งที่กระตุ้นการกินของอาหารของเราเป็นอย่างมาก เพราะจะช่วยให้เรากินอาหารได้ง่ายขึ้น มีรสชาติและรสสัมผัสที่หลากหลายมากยิ่งขึ้น ทั้งรสหวานอันเป็นรสชาติที่โปรดปานของเด็กๆและผู้ใหญ่หลายๆคน รสเปรี้ยวที่ช่วยสร้างให้เกิดความกระชุ่มกระชวยได้เมื่อเวลาเรามีอาการไม่ตื่นตัวนัก ลามไปถึงรสขม ซึ่งอาจจะเป็นรสชาติที่หลายคนไม่ชอบนัก แต่มักพบเจอได้ในอาหารที่ล้วนมีประโยชน์ต่อร่างกายทั้งสิ้น  ถึงอย่างไร หนึ่งในรสชาติทั้งหมด ยังอีกมีหนึ่งรสชาติที่มวลมนุษย์รู้จักกันมาแต่อดีต เป็นรสชาติที่มีคุณค่า มีประโยชน์ต่อร่างกายมนุษย์และมีประโยชน์ต่อการถนอมอาหารในระยะยาวตั้งแต่อดีตจวบจนปัจจุบัน รสชาตินั้นได้แก่ รสเค็ม รสชาตินี้มีดีอย่างไร แต่รสชาติเค็มนี้จากทั่วทุกมุมโลกเราจะหาได้จากเครื่องปรุงในอาหารชนิดใดบ้าง เราลองมาสำรวจจากหลักฐานที่กระจายอยู่ในวัฒนธรรมอาหารทั่วมุมโลกกันนะครับ มาเริ่มต้นกันที่ในรสชาติเค็มในอาหารของคนอีสานกันดูนะครับ นั้นได้แก่ ปลาร้า นั้นเอง ปลาร้าเป็นวัตถุดิบที่เกิดจากการนำปลาไปมักกับเกลือจนได้ที หรือ พูดอย่างง่ายๆ คือการนำปลาไปมักจนเน่านั้นเอง รสชาติของปลาร้าที่ดีนอกจากจะให้รสชาติที่เค็มแล้ว ยังต้องเพิ่มความกลมกล่อมให้กับอาหารที่ได้ใส่ลงไปด้วย ยกตัวอย่างเช่น ส้มตำปลาร้า